Oma's Verjaardag

Rond 10 uur vertrokken we vanmorgen richting Oosterhout omdat Oma vandaag haar 67^e verjaardag vierde.
Daar aangekomen waren er eerst de gebruikelijke begroetingen, felicitaties, gebak en een korte wandeling richting Arkendonk omdat daar een braderie was.
Tegen 3 uur vertrokken we naar Rotterdam voor een bezoek aan de Euromast en een tochtje met de Pannenkoekenboot.

En ja als je toch in de buurt bent... Dus hadden we ook de GPS gevuld met een traditional en een multi cache beiden in de buurt van de Euromast.
Nagenietend van de verschillende vergezichten vanaf de Euromast gingen we op zoek naar de cache Maas, met als hint 'achter Berend botje', hmm waar dat op slaat zal bij het nul punt wel duidelijker worden, en inderdaad vlakbij het nul punt was een vangrail waarop de tekst 'Berend botje ging uit varen ' herhaald geschreven was.
Omdat Patty druk doende was Opa uit te leggen wat dat nou inhoud dat 'dzjieokesjen', ging ieder van ons team, behalve Patty, achter de railing kijken.
Gelukkig was Mark zo slim om ook ergens anders te kijken. Zodoende vond hij de Nano.
Behalve de smakelijke pannenkoeken en de speeches van een erg groot gezelschap was ook, of misschien wel vooral, het uitzicht vanaf de Maas op de skyline van Rotterdam indrukwekkend.

Omdat het bij het verlaten van de boot net 7 uur was stelde ik voor om nog en multi te doen, die zou zo'n anderhalf uur wandelen door het park duren.
Iedereen stemde in, maar toen we bij het eerste waypoint kwamen vond Opa het toch allemaal wat teveel worden en haakte af.
Na het volgende waypoint berekend en gevonden te hebben haakte ook Angelique af, ze had niet de juiste schoenen aan, bovendien werd het al laat.
Met z'n zessen hebben we daarna de rest van de waypoints op basis van de vragen berekend en gevonden om tenslotte bij de uiteindelijke 'treasure spot' uit te komen.
Daar vonden en een grote houten beer. Daarin moet ie verborgen zitten, maar, misschien omdat het al aardig donker begon te worden, we vonden niks.
Ook hier dacht Mark, nu samen met Patty, buiten de gebaande paden. Een stukje verderop vonden ze de echte schat, waar ga ik hier niet verraden.

The Final Countdown

De laatste loodjes, het einde is in zicht, we zijn er bijna... Waar? In Haarlem, het eindstation van het Visserspad.
Omdat het toch nog wel een flink stuk is, geschat tussen de 13 en 14 kilometer, wilden we vroeg op weg, maar zoals zo vaak lukte dat niet echt.

Visserspad 8e etappe weergeven op een grotere kaart

Rond 12 uur parkeerden we de auto bij de ingang van de Amsterdamse Waterleiding duinen, kochten een kaartje en gingen op weg.
De Dakota had het eerste stuk geen fix, dus de route was niet precies duidelijk maar dankzij de kaart wisten we toch weer snel op het visserspad te komen en konden we de tocht weer oppikken.

Na een prachtige wandeling door het waterleiding gebied en later de Kennemer Duinen liepen we langs Kraantje Lek, een herberg waar we al vaker geweest zijjn. Vervolgens een mooi recht pad langs water Haarlem.

In het centrum nog even over en door de bekende Monopoly straten naar het station.
Bij het station hadden we nog een verrassing: een oorkonde voor het volbrengen van de 105 kilometer van het Visserspad.

Dat was het, het Visserspad zit er op. Op naar de volgende uitdaging!

Lago di Trasimeno

Fila, bouchon, trafic jam, stau, file, daar hebben we er onderweg flink veel van erg dichtbij gezien voordat we zaterdag na 12 uur rijden vanaf Durach in Passignano sul Trasimeno bij ons hotel arriveerden. Uiteraard was op het parkeerterrein geen plekje meer te vinden...
Gelukkig waren we nog wel op tijd voor het diner en dat hebben we ons lekker laten smaken.

Passignano

Onze thuisbasis voor deze vakantie was het plaatsje Passignano sul Trasimeno, een van de toeristische plaatsjes aan het Lago di Trasimeno.
Passignano heeft een tot ruïne vervallen kasteel wat uiteraard een bezoekje waard was, zelfs met 34°C. Na het kasteelbezoek, ontdekte we een rommelmarkt in het dorpje die uiteraard bezocht moest worden. Op de markt was een handwerkman, Maurizio, bezig was met het fabriceren van houten balpennen met behulp van een draaibank.
Terwijl we zijn werkzaamheden bewonderden probeerde een Nederlandse man de aandacht van de pennenmaker te trekken, hij was wel geïnteresseerd in een handgemaakte pen, hij koos één van de mooiste uit en melde terloops dat hij er toch wel €10 voor over had. Helaas voor hem vroeg Maurizio er €139 voor.

Bij het hotel gekomen zochten we eerst maar wat verkoeling in het zwembad.

Perugia

Teruglopend van het ontbijtbuffet zag ik in het voorbijgaan 'De indiaan' op de Italiaanse televisie, uiteraard nagesynchroniseerd. Grappig om te zien dat een Nederlandse film, waarin collega Arjen gefigureerd heeft, op de Italiaanse televisie wordt uitgezonden.

In het boekje van de ANWB 'Umbrië actief' staan een flink aantal wandelingen in Umbrië beschreven waarvan we 'Een verkenning van Perugia' als eerste uitkozen. Perugia is de hoofdstad van Umbrië, een universiteitsstad en een stadje met een rijke historie.
Bij het verlaten van het parkeerterrein, voerden roltrappen ons omhoog door ondergrondse straten naar het op een heuveltop gelegen historische centrum van Perugia. De ondergrondse straten waren vroeger onderdeel van de Rocca Paolina, het in 1860 gesloopte pauselijk citadel.
De wandeling voerden ons achtereenvolgens langs het Palazzo dei Priori, Fontana Maggiore, Cattedrale en diverse stadspoorten, sommige nog uit de Etruskische tijd, andere Romeins of middeleeuws.

Isola Maggiore

In het Lago di Trasimeno liggen drie eilanden, Isola Polvese, Isola Minore en Isola Maggiore. Wij wilden een bezoekje aan het Isola Maggiore brengen, maar niet nadat we in de haven van Tuoro sul Trasimeno nog een cache hadden gevonden.
Vanuit de haven bracht een boot ons in enkele minuten naar het Isola Maggiore. Nabij het haventje bevinden zich enkele tientallen huisjes en voornamelijk restaurants, en verder zijn op het Isola Maggiore enkele kerken, een kasteel en wat ruïnes te vinden.
Uiteraard wilden we het eiland rondlopen en doorkruisen, sommige paden liepen flink omhoog en van andere ontbrak na enkele honderden meters elk verder spoor, dus gewoon door de bush doorlopen tot we weer nij een pad kwamen.
Het terrein bij het kasteel was gesloten voor publiek dus het eiland rond wandelen zat er niet in, maar niet getreurd er was genoeg leuks te zien en natuurlijk bevind zich zelfs op dit eiland een cache en wel in een ruïne van een windmolen. Nadat we de ruïne enkele keren rond waren gelopen en ook van binnen flink hadden doorzocht zag Mark ineens iets waar hij niet goed bij kon, dus stak ik mij hand in het gat en jawel hoor gevonden!
Terug lopend naar het dorpje konden we de interne roep voor Lasagne niet weerstaan toen we één van de restaurantjes passeerden, dus lekker onder de parasols op een buiten terras genesteld hebben we van een heerlijke Lasagne vergezeld van een koele Rosé genoten voordat we de terugtocht aanvaarden.

Monte Cucco

Al sinds het boekje 'Umbrië actief' in ons bezit was wilde ik de wandeling naar de top van Monte Cucco ondernemen, nu was het zover, ook omdat halverwege een cache te vinden is.
De rit ernaar toe, vanaf ons hotel, liep langs verschillende oude plaatsjes in Umbrië, zoals Umbertide. Toen we in Umbertide een markt zagen zijn we gestopt om voor Rick nog een extra korte broek te kopen want hij bleek deze morgen een korte broeken probleem te hebben: in zijn tas zat er een van Tim, dus te klein, en een ander van mij, dus te groot.
Vervolgens doorrijden naar Sigillo, vandaar een verharde weg de Monte Cucco op tot dat de weg doodloopt, volgens de beschrijving konden we daar de auto parkeren.
Daar aangekomen echter ontwaarden we een pakeerverbods bord met daaronder aangegeven dat geparkeerde auto's zouden worden weggesleept. Hmmm, dat was een tegenvaller, daarnaast stond er ook een loeiharde wind en was het tamelijk fris (zelfs ik had het koud). We besloten daarop maar de klim af te blazen en gingen in plaats daarvan naar Assisi.

Assisi

De geboorte plaats van Franciscus van Assisi hebben Patty en ik al in 1997 op de racefiets bezocht tijdens een cycletours tocht door Toscane en Umbrië, toen konden we de basiliek niet bezoeken omdat er integraal een dienst door Paus Johannes Paulus II vanuit Rome werd opgedragen. Nu was de basiliek echter wel voor een bezoekje open.

Nadat we de Prius in een garage achter gelaten hadden en heel wat smalle trapsteegjes hadden beklommen en afgedaald, konden we de basiliek van binnen bewonderen. Ook de kids vonden het erg indrukwekkend.
Ondanks de deceptie vanmorgen op Monte Cucco hebben we toch nog flink kunnen klimmen en dalen door de nauwe trapsteegjes in Assisi.

Trasimeense heuvels

De zo op het oog niet zo zware rondwandeling door de Trasimeense heuvels, beschreven in 'Umbrië actief', bleek toch een stuk zwaarder dan verwacht, niet in de laatste plaats vanwege de temperatuur. Hoewel we vroeg op pad waren gegaan was het toch al flink warm vanmorgen.
Na een stuk langs wat maïs akkers gelopen te hebben boog het pad naar links af terwijl de beschrijving vertelde rechtdoor te lopen.
Na een kort stuk rechtdoor gegaan eindigde dit pad in een overwoekerd stuk weiland of zoiets. Dus maar terug naar het pad en dat maar naar links verder volgen. Dat leidde ons naar de vervallen Torre Fiume, een omweg van een kilometer flink klimmen waar we eigenlijk geen zin in hadden en dus ook niet de bedoeling was geweest, dus maar weer terug naar het overwoekerde pad.

De beschrijving nog eens goed lezend, de GPS raadplegend, bleek dat we toch echt door de bush moesten op zoek naar een rivierbedding om die over te steken. Flink wat doornstruiken en takken opzij duwend vonden we tenslotte inderdaad de rivierbedding, die behalve een plasje hier en daar gelukkig droogstond.

Dit alles zorgde ervoor dat we ongewild een flink stuk extra hadden gelopen gelukkig zonder klachten van het gezelschap maar wel met het dreigement om papa eens flink onder te duwen in het zwembad.

Castiglione del Lago

Na de enerverende tocht door de trasimeense heuvels besloten we voor te gaan zwemmen nog even een bezoekje aan Castiglione del Lago te brengen.
Castiglione del Lago een leuk middeleeuws plaatsje noemen doet het niet echt eer aan, het is veel groter dan alleen het oude centrum gesitueerd rond de citadel.
Toch hebben we 'enkel' het oude centrum bezocht. Lopend door de Via Vittorio Emanuelle bleven we even staan bij een wijn en delicatessen winkeltje waar we vervolgens bijna naar binnen werden getrokken door de eigenaresse. Ze schonk een bodem chianti in een tweetal glazen en sneed wat stukjes kaas op een bord. De wijn smaakte goed en ik wilde wel een fles meenemen maar vertelde dat we eerst het citadel wilden bezoeken.
Bij terugkomst liet ze ons eerst nog enkele andere smaken proeven, tenslotte gingen we weg met een fles Montefalco uit 2005 en een heerlijk stuk pittige Peccorino.

Voor de rest van het oude centrum en vooral ook de citadel was meer tijd nodig dan we hadden als we ook nog wilden zwemmen, dus besloten we om de volgende dag terug te komen.

Vanuit een museum dat de historie van Castiglione del Lago in vele schilderijen, foto's en filmpjes weergeeft, is de citadel bereikbaar via een honderd meter lange gang. De citadel bestaat uit een vijftal, soms deels ingestorte, torens verbonden door stevige muren. De torens bieden een zeer mooi uitzicht over het Lago di Trasimeno.

Ons hotel serveerde geen pizza tijdens het diner en omdat ook Castiglione del Lago leuke terrasjes heeft hebben we aldaar op onder een parasol een pizza als lunch genuttigd.

Wat is de wereld toch klein

De terugreis verliep tot Durach zonder noemenswaardige vertraging. Ook bij het Lago di Garda konden we zonder noemenswaardige vertraging door rijden. In Patty's herinnering kon je de brug van de brennerbahn bekijken, dus zijn we even gestopt op een parkeerplaats om het te bekijken.

Foto van Huib Cozijn

Waarschijnlijk waren we op de verkeerde plek want het zicht op de brug was niet echt denderend, wel kwamen Sydney, klasgenoot van Rick, daar in het restaurant tegen, ook op de terugweg van vakantie.

Maaslandkering

Ik heb het me altijd voorgenomen en al jaren hou ik me er niet aan: op je verjaardag neem je vrij!

Vandaag dus wel, kinderen op school dus was er nu tijd om samen weer eens te fietsen.
Het is ongeveer 10 jaar geleden dat Patty en ik samen een tochtje op de racefiets hebben gemaakt, maar vandaag was het weer zover! Ik had al een route uitgezocht en op de GPS gezet. Rond negen uur heb ik de Jan Jansen's van de haken getild, de banden gevuld met wind en de bidons gevuld met l'eau plat.

Eerst naar het De Savornin Lohmanpad voor een kort klimmetje en vervolgens via Kijkduin door de duinen naar Hoek van Holland, met een straf windje tegen, dus met een rustig tempo.

Bij de Hoek was het even zoeken want ik had, denk ik, de route met met de verkeerde setting op de Garmin Dakota gezet, de waypoints werden met een directe lijn verbonden in plaats van rekening te houden met wegen en straten. Maar een beetje uitzoomen en de kaart onthulde waar we naar toe moesten.

Bij de Maaslandkering wilde ik naar het uitzichtpunt klimmen, maar Pat wilde niet mee, want 'dat is een voetpad', wat het niet is. Latere bleek dat ze gewoon honger had en energie wilde sparen. Dus ben ik alleen de 'berg' opgeklommen.
Later bij een benzinepomp nog twee marsen gekocht, die deden wonderen, hoewel ik ze bijna niet meekreeg. Tsja dat krijg je als je de houdster in de maling neemt door pomp 7 af te willen rekenen terwijl er maar 6 zijn.
Verder liep de route via de Staalduinse bossen en Naaldwijk naar Kwintsheul. Vandaar door Madestein naar huis.

Na zo'n 50 kilometer en 2½ uur later waren we weer thuis.

Heerlijk, wat heb ik dit gemist!

Visserspad 7e etappe

Vandaag voerde de 7^e etappe ons van De Zilk naar het Uitspanning De Oase bij Vogelenzang dwars door de Amsterdamse Waterleiding Duinen.
Het was lekker warm en droog weer met een flinke noord-wester.

De Amsterdams Waterleiding Duinen is een beschermd natuurgebied met uitzonderlijk mooie vlakten, die me deden denken aan de prairies zoals te zien in oude wild-west films, ik miste alleen de Rocky Mountains in de verte. Omdat we vrij laat waren vertrokken, hielden we al snel maar kort stil voor de lunch. Ineens een vrolijke kreet van Tim, hij had een flinke rups (Rupsje nooit genoeg) op het pad ontdekt, en natuurlijk moest daar een foto van worden gemaakt. Een stuk verder ontwaarde Mark ineens een Libelle, die fotograferen werd wat lastig omdat de autofocus niet kon scherp stellen op zo'n beweeglijk spionage vliegtuigje.

Nog een stukje verder zagen we een aantal vlinders, een mooi exemplaar ging rustig voor Patty op een boomstam zitten poseren.

Maar toen was het gedaan met dat kleine grut, want daarna ontdekte Rick een damhert, Patty een hele kudde en Mark zag er één op vijf meter afstand tussen de bomen.

Vanaf dat moment werden het steeds meer tot een hele kudde die langs het pad een stuk met ons mee liep.

Ruim 10 kilometer na het verlaten van De Zilk belanden we bij Uitspanning De Oase. Moe maar voldaan gingen we naar de bushalte voor de thuis reis.

Nog één etappe van Uitspanning De Oase naar Haarlem en dan hebben we het Visserspad helemaal gelopen.

Visserspad 7e etappe weergeven op een grotere kaart

De Eerste Geocache

Je hebt een GPS en gebruikt 'm om de route te plannen en te tracken tijdens wandel en fiets tochten, maar je kan er ook speurtochten mee doen, ook wel geocaching genaamd.
Omdat we geen plannen hadden gemaakt voor hemelvaartsdag leek het me een leuk plan om eens op cache hunt te gaan.
De website http://www.geocaching.com geeft toegang tot heel veel caches. Dus ging ik daar zoeken naar een cache in de buurt en vond er één bij Kijkduin.

Omdat Patty en ik de locatie al direct herkenden, besloten we de jongens de route te laten bepalen met behulp van de GPS. Dus de fiets gepakt en op weg.
Na een korte omweg via Madestein en Ockenburg arriveerden we bij de puinbal. Toen was het zoeken geblazen. Het betrof een microcache, dan moet je denken een een kokertje ter grootte van een filmrolletje (daar werden de voorlopers van SD foto kaartjes in verkocht).
Na de bal een aantal keer rond gelopen te hebben vond ik 'm in één van de vele gaten.

Uiteraard hebben we de log getekend en de cache weer terug geplaatst.

A Sourcerfull Of Secrets

Pink Floyd live zien spelen is iets wat momenteel niet zo snel meer zal gebeuren, dus toen we donderdag via een mailinglijst te weten kwamen dat ze in 'Het Paard' zouden spelen vanavond, waren de kaartjes al snel gekocht, geen twee, maar drie, want sinds Rick en ik 'Brain Damage' spelen, is ook hij een fan.
Met 'Money' bij binnenkomst, via nummers als Time, Sourcerfull of Secrets, Us and Them tot de toegift Comfortably Numb en Wish you were here. Een geweldige vlucht door de Pink Floyd geschiedenis. The Pink Floyd Sound mag zich terecht de coverband die de Pink Floyd sound het beste benaderd noemen.
Patty, Rick en ik hebben erg genoten!

Duinrell: Daar kikker je van op

Hoe krijg je een tent, 5 matjes, 5 slaapzakken, een tafel, 2 banken, een koelbox, kookspullen, servies, bestek en 5 personen in een Toyota Prius? Met heel veel moeite!
Woensdag kreeg Pat het idee om enkele dagen bij Duinrell te gaan kamperen, lekker dichtbij en leuke attracties, het weer was lekker, dus ... Geboekt van vrijdag tot zondag.
Toen werd het nadenken, hoe gaan we al die spullen in de Prius krijgen zonder dat we een koffer op het dak kunnen leggen. Dankzij de Solar Roof kunnen we geen dragers monteren dus geen dakkoffer gebruiken om de spullen mee te nemen.
Na veel gepuzzel en uit en weer inpakken, had ik het voor elkaar: alles inclusief de jongens zat in de auto. Ja, oké, Mark moest zijn voeten op de koelbox leggen, Rick kreeg de picknick tas op zijn knieën en Tim had een slaapzak op schoot, maar alles was ingepakt.

Bij aankomst was de nieuwe tent snel opgezet en gingen we Duinrell verkennen. Terwijl Rick en ik onze tijd verdeden in de wachtrij bij de rodelbaan, hebben Patty, Mark en Tim genoten van een treinreis door het trollenland.
Na de kikker achtbaan hebben we met z'n allen lekker gedoucht in de splash.

Eigenlijk wilden we 's-avonds de glijbanen in het Tikibad onveilig maken, maar toen we de rij voor de kassa ontwaarden waren we snel genezen en namen maar genoegen met een ijsje op het terras bij Het Duinrell Plaza.

Na een spookachtige wandeling in het schemer langs de rodelbaan naar de uitkijktoren zijn we de tent in gedoken.

De volgende dag, na van een coupieus ontbijt genoten te hebben, liepen we richting ingang omdat we Patty 's nichtje Jessica bij de ingang verwachtten.
Na haar aankomst hebben we lekker wat rondgedold in kikkerland, zijn met de aqua shute afgedaald met afsluitend de PlayKwek show, helaas heeft vandaag Benny Bever gewonnen. Toen we daarna langs de ingang van het Tikibad liepen bleek de rij van de dag ervoor helemaal verdwenen te zijn, dus direct naar de tent om de zwemspullen te pakken, Jessica had ook haar bikini bij zich, en het Tikibad in. Helemaal losgeweekt keerden we terug naar de tent voor een korte lunch. Vervolgens maakten we nog het Kikkerrad, de Splash, de Falcon en de Niagara superroetsj onveilig.
Tenslotte, op zondag, hebben we, nadat de tent was afgebroken en alle spullen in de auto gepakt (het was weer gelukt), de jongens nog even botsbootje laten spelen en toen was het weekendje Duinrell weer voorbij.

Visserspad 6e etappe

Oei, vergissing! Verkeerde kant op gelopen! Maar laat ik bij het begin beginnen.
Gisteravond heb ik de route voor vandaag gepland.
De laatste etappe zijn we in Noordwijk gekomen, maar van Noordwijk naar De Zilk, ruim 13 kilometer, is te ver voor 1^e paasdag, oma komt 's-avonds eten. In Langevelderslag komt geen bus, dus dat is ook geen optie. Dan maar van De Zilk naar Vogelenzang.
Dus hebben we vanmorgen de rugzakken met lunch pakketjes en genoeg te drinken ingepakt en zijn we op weg gegaan naar De Zilk. Daar aangekomen bij de ingang van de Amsterdams Waterleiding Duinen, bekeek ik de kaart en begon te twijfelen aan de route, we moesten toch richten Langevelderslag? Dan ben ik naar de verkeerde start plaats gereden en moeten we nu tegen de richting in lopen. Ach geen probleem, dan doen we dat toch...

Na een kilometer of 2 keek ik nog eens op de kaart en realiseerde me de foute gedachtengang die ik had gemaakt: we moesten naar Vogelenzang, niet naar Langevelderslag, kortom we lopen de verkeerde kant op. Wat te doen, maken we er gewoon een leuke rondwandeling van, lopen we terug en gaan alsnog naar Langevelderslag, of lopen we door naar Noordwijk? Na kort overleg besloten we door te lopen naar Noordwijk en liepen onze 3 kanjers zonder te mopperen en met veel plezier gewoon de geschatte 13 kilometer mee.

Ook nu was de route weer adembenemend mooi. Een ruig duin landschap, eerst voornamelijk grassig, daarna, in de buurt van Langevelderslag werd het zanderig en later bij Noordwijk liepen we onder de naaldbomen, gelukkig maar want ondanks de tijd van het jaar liep het kwik tot boven de 25°C, langs een totempaal, alsof we in het wilde westen waren.

Ter hoogte van Ruigenhoek passeerden we een zweef vliegveld, bij Langevelderslag heb ik wat extra water ingekocht en in Noordwijk hebben op een terrasje heerlijk genoten van onze Magnum, schatkist en twister.
Helaas bleek dat we na het verlaten van het terras de bus, die ons terug naar de auto in De Zilk moest brengen, op enkele minuten hadden gemist. Wij als mensen uit de grote stad, Den Haag, zijn het dan niet gewend om een uur op de volgende te moeten wachten, maar goed, met het tellen van alle campers, bijzondere en rode auto's die de bushalte passeerden is het uur snel voorbijgegaan.

Visserspad 6e etappe weergeven op een grotere kaart

Duinenmars

"We hadden beter de fiets kunnen nemen" kwamen we al snel tot de conclusie toen we de start locatie aan de Machiel Vrijenhoeklaan naderde. Tsja wat wil je: lekker zomers weer in April, start van de Duinenmars, dus geen parkeerplaats meer te vinden.

Daarom heb ik Patty met de jongens dicht bij de start afgezet voordat ik een parkeerplaats ging zoeken. Na wat straten doorgereden te zijn vond ik uiteindelijk een plekje langs de Heliotrooplaan.
Na telefonisch overleg, handig hè die GSM's, liep ik naar de Domburglaan waar alle routes, dus ook de 10 kilometer, langs zou komen. Al snel kwam Patty met de jongens samen met Angelique aanlopen.
Hoewel de route al jaren hetzelfde is, weliswaar is ie om het jaar in tegengestelde richting, blijft het Westduinpark een zeer mooi wandelgebied, helemaal als in het voorjaar de flora uit de winterslaap begint te komen.
Kort na het keerpunt in Duindorp hielden we een lunch pauze om daarna de terugweg via het strand naar Kijkduin te gaan.
Vlak voor de finish wilden de jongens via de puinduinen. Angelique had daar geen zin meer in, ze had zaterdag ook al 10 gelopen, zij wachtte ons vlak voor de finish op.
Rick ging direct z'n medaille voor de 10^e ophalen, en Tim en Mark hun 4'tje.
Volgend jaar weer... maar dan met de fiets naar de start!

Slikken van de Heen

In de Reiswereld bijlage van de zaterdag AD stond op 5 maart een beschrijving van een korte wandeling door de 'Slikken van de Heen', een natuurgebied in Sint Philipsland, Tholen. Daarom reden we vandaag naar Zeeland.

Met een lekker zonnetje aan de hemel en een aangename temperatuur was het genieten, en zeker niet alleen van het weer.

Nadat we een verhoging waren overgestoken zagen we een landschap wat aan een Afrikaanse savanne deed denken. Dorre grassen afgewisseld met door groepjes bomen.

De bodem was kleiachtig en door greppels en geulen doorklieft. Momenteel stonden de greppels droog, een beetje drassig, wat erop wijst dat het gebied regelmatig onder water staat.

Tim ontdekte al snel de wilde paarden, wat later zagen we ook de schotse hoogland runderen.