Ons Alpe d'HuZes avontuur

Op 9 Juni keken we naar de live uitzending van Alpe d'HuZes 2011. Naast emoties kwamen ook de fietskriebels naar boven, we moeten echt een keer meedoen, dus besloten we dat dat het komende jaar zou gaan gebeuren, maar dat doen we maar ėėn keer. Meteen riepen we Rick er bij en hij wilde graag ook meedoen. Zo'n besluit is makkeIijk genomen, maar ja dan begint het pas! Rick had geen geschikte fiets, en Patty en Marcel, met racefietsen van bijna 20 jaar oud, eigenlijk ook niet meer.

Toen we hoorden dat Willem, oom van Patty, zijn Batavus Course met tegenzin weg moest doen omdat hij door zijn ziekte niet meer in staat was om nog te kunnen fietsen, spraken we af om de fiets over te nemen en dat Rick hem dan voor Willem minimaal 1x de Alpe op zou fietsen. De maat was goed, de fiets in goede staat en hij beschikte zelfs over een 'triple', drie voor tandwielen en 9 achter wat een verzet van 30x25 oplevert, een verzet waarmee een Alpe d'Huez bedwongen moet kunnen worden. Voor Patty en Marcel werden 2 nieuwe Sensa Romagna Special's besteld, ook met een triple.

Na inschrijving en inloting werd het team compleet gemaakt met Sjoert Ebben, Erik Swinkels, Oeds Wiersma, Jos Albers en Tom Kokke die later vervangen werd door Ab van der Kruk.
Vanaf dat moment stond een groot deel van ons leven in het teken van sponsors werven, acties op touw zetten en vooral ook trainen. Alpe d'Huez beklimmen doe je immers niet zomaar en zeker niet meerdere keren achter elkaar.
Voor de training werd een Tacx Flow aangeschaft, later uitgebreid met de multiplayer extensie waarmee je virtueel de Alpe d'Huez kan beklimmen. Zo konden verschillende trainingen en tests worden geprogrammeerd en uitgevoerd.
Als het weer en het daglicht het toeliet werd natuurlijk ook buiten getraind want er gaat niets boven buiten fietsen. Zelf georganiseerde tochten eerst naar Noordwijk later naar Zandvoort en zelfs helemaal naar 'het Kopje van Bloemendaal'. Ook namen we deel aan georganiseerde tochten zoals de 'Witte Kruis Classic' ook wel de ronde van Zuid Holland genoemd, samen met Hans, teamgenoten Erik, Ab en Jos met zijn dochter Chantal. Later gingen we op bezoek bij Jos om mee te doen met de voor het eerst georganiseerde Ronde van Nijmegen. Een schitterende tocht door het Noord Limburgse heuvelland met een klimtijdrit door de Oude Holleweg. Omdat er voor de klimclassic een minimum leeftijd van 16 jaar gold, Rick mocht dus niet meedoen, reden alleen Marcel en Ab, deze zware 170km lange klimtocht grotendeels door de Belgische Ardennen.

Om het sponsorgeld bijeen te halen hebben we verschillende acties georganiseerd, zoals een sponsorloop bij Haag Atletiek, statiegeld flessen inzamelen bij de Montessorischool Houtwijk, sponsorrepen bij de European Patent Office en een groot feest in het Hofstad Lyceum met optredens van Band-iT en DJ Dick. Daarnaast werden ook familieleden, kennissen, collega's enzovoort benaderd.

Zo langzamerhand kwam D-Day dichterbij. Rick had van het Hofstad Lyceum de hele week vrij gekregen en mocht ook zijn maatschappelijke stage in Frankrijk volgen. Met Angelique was afgesproken dat zij de hele week die wij drieën in Frankrijk doorbrachten bij Mark en Tim in ons huis ging wonen zodat zij gewoon naar school konden.
Op vrijdag ochtend werd een dakkoffer met dragers gehuurd, de auto ingeladen en de fietsen achterop de auto gehangen. Daarna werd koers gezet richting Alpe d'Huez, met als eerste tussenstop Oosterhout om Oma Yvonne op te halen, daarna naar Metz waar we zouden overnachten. De volgende dag arriveerden we in Alpe d'Huez bij het voor die week gehuurde appartement, Erik zou later die avond ook aankomen.

De eerste dagen hebben we onder meer de organisatie geholpen met sorteren van de stuurbordjes, boodschappen doen, wat gefietst onder meer naar de Col de Sarenne, en is er een groepsfoto gemaakt van alle 8000 deelnemers zodat we voor het eerst met heel ons team bij elkaar waren bovenop de berg.

Toen brak de eerste koersdag aan. Woensdagocht was het fris en regenachtig. Patty en Rick wilden om 10 uur bij het startschot aanwezig zijn. Om dat te kunnen doen, moest ik hun met de auto naar beneden brengen en weer voor 9 uur terug naar boven gaan, want na 9 uur werd de berg voor auto's afgesloten. Dat werd dus haasten, maar het is toch gelukt.
Hoewel het startschot om 10 uur zou worden gegeven duurde het toch nog flink lang voordat Rick en Patty werkelijk konden gaan fietsen. Ze stonden te wachten op een landweggetje in een lange rij met wachtende fietsers die na het startschot eindelijk in beweging kwam. Al fietsend maakte de weg een knik en daar stond een ongelofelijke mensenmassa alle fietsers aan te moedigen door te toeteren, klappen, fluiten en meer. Wat een onbeschrijfelijk mooi gevoel ging er toen al door hun heen. Maar toen kwamen ze bij de rotonde en begon de het echte klimwerk. Patty moest wel lachen dat Rick tijdens de klim vertelde dat het klimmen veel minder zwaar was dan thuis op de Tacx. Ze genoten van alle enthousiaste supporters langs de weg omhoog en de erehaag bij het tunneltje.

Even na 12 uur kwamen ze gezamenlijk Alpe d'Huez binnen rijden om ongeveer een kwartier later over de finish te gaan, voldaan, redelijk fris en vol verhalen. Rick rustig, bijna stoïcijns en Patty met een grote grijns op haar gezicht getatoueerd.

Nadat ze een uur lang de verhalen met de rest van team 4Better hadden uitgewisseld werd het tijd voor de afdaling, er moest immers nog minimaal 1 keer geklommen worden! Maar voor de afdaling moest eerst nog geklommen worden naar de cabinelift die Patty en Rick eerst nog een stuk verder omhoog om vervolgens over te stappen op een andere cabinelift die hun naar Oz beneden bracht alwaar een aantal Skoda's klaar stonden om deelnemers weer terug te brengen naar de start in Bourg d'Oisans.
Door de autorit waren ze wel weer afgekoeld maar gingen met goede moed de tweede keer de berg op.
Wat was Patty trots op Rick (13) om samen 2x in de zelfde tred naar boven te fietsen uit diep respect voor diverse familieleden, vrienden, buren en bekende die gestorven of nog vechten tegen die slopende ziekte
Om 5 uur waren Patty en Rick boven na hun tweede beklimming, hoewel ze nog plenty energie hadden was het helaas te laat om weer die lange omweg terug naar Bourg te ondernemen om vervolgens nog een beklimming voor 18:00 te halen.

Rick en Patty worden met volgauto' s teruggebracht naar de start

De 2e koersdag begon heel wat vroeger! Om half 3 hadden Erik en Marcel met Chantal em Sjoert bij de tunnel afgesproken om de afdaling samen te doen. Omdat Sjoert niet bleek te komen zijn we gedrieën onder begeleiding van een mottard afegdaald naar Bourg d'Oisans. Beneden bij de 'Casino' supermarkt was met Ab afgesproken. Tijdens het wachten belde Ginette dat Ab zich had verslapen en dat we maar alvast naar de start moesten gaan.
Toen begon het lange wachten tot half vijf als het startschot zou klinken. Voor die tijd kwam Ab ineens langsrijden op zoek naar ons, konden we toch nog met z'n vieren starten. Na het startschot duurde het nog drie kwartier totdat we daadwerkelijk konden fietsen, maar toen begon het ook echt. Door Bourg d'Oisans fietsten we door een haag van mensen die ons allemaal luidkeels aanmoedigden. Daarna over de rotonde net buiten het dorp, waar de mensen luidkeels stonden te joelen om aan de aanloop naar de klim te beginnen. Bruggetje over, linksaf en daar begon het, direct schakelen naar het kleine blad. Aan de voet waren we met z'n vieren maar al snel was ik iedereen kwijt. Met 7 fietsers naast elkaar aan het klimmen in het donker, wat een geweldige ervaring was dat!
Tijdens de eerste klim begon het te schemeren en werd het geleidelijk steeds lichter. Op het laatste rechte stuk voor Alpe d'Huez stond Patty al op me te wachten, met op de achtergrond de trommel van DHL. Het was nog te vroeg voor de haag van mensen die later op de dag, bij de volgende klimmen, iedereen enthousiast stonden aan te moedigen.
Door de tunnel, nog een klein stukje omhoog door het dorp en dan afdalen naar de finish.
De volgende twee beklimmingen gingen net zo. Tijdens de vierde beklimming kwam ik Oeds tegen die even stond bij te komen in een bocht, hij had erg veel last van de warmte. Ik haalde hem over om door te fietsen naar de volgende bocht, daar was een bevoorradingspost. Daarna reed ik weer verder. Tegen het einde van de vierde begon mijn linkerschoen zo erg te knellen, dat ik besloot een pauze te nemen. Schoenen uit en op een bank in de witte tent gezeten heb ik mijn voet laten bijkomen. Omdat de zoete energiedrankjes, gelletjes en reepjes m'n neus uit kwamen wilde ik wat hartigers. Patty kwam daarop met het enige hartige dat verkrijgbaar was: een broodje bal gehakt.
In de tussentijd kwamen Ab, Ginette en Ab's ouders ook langs. Ab was net gestopt na drie beklimmingen. Ik wilde toch nog verder om de zes te halen.
Vlak voor ik op de fiets wilde stappen zag ik Jos en Chantal ook in de tent zitten, nog even een praatje gemaakt en toen echt op weg.

Vijfde en Laatste klim

Tijdens de vijfde beklimming wilde m'n hartslag niet meer omhoog naar 160 bpm en ook ging al snel mijn linkervoet weer enorme pijn te doen. Toen ik Patty zag vlak voor de tunnel schudde ik al nee, het ging niet meer, het was mooi geweest.

Samen met Oeds en Annemarie

Boven net na de finish, opgevangen door Patty zag ik ineens Oeds bij zijn familie staan, hij was ook net binnen van zijn vijfde. Ik zei dat ik ging stoppen, maar hij ging nog door. Al moest hij elke bocht een pauze nemen, hij ging de zesde halen, en dat deed hij.
Erik en Sjoerd ben ik tijdens het fietsen helaas niet tegen gekomen.
Ons Alpe d'HuZes avontuur is ten einde, alles bij elkaar was het een onvergetelijke ervaring.
Van te voren hadden we afgesproken dat we dit maar één keer zouden doen, maar of we ons zelf aan deze afspraak houden? Wie weet!
Rick heeft de afspraak al verbroken hij fietst dit jaar op 13 juli 2013 met het Hofstad Lyceum de eerste Scholieren Alpe d'Huzes en wij zijn super trots en gaan hem natuurlijk aanmoedigen!!

Posted with Blogsy